Τόλμη

Μη φύγεις, μη φύγεις...

Κάτι σα νανούρισμα και παρακαλητό τις νύχτες.

Τότε δυσκολεύομαι να ανοίξω το μυαλό,

να καταλάβω τι είναι καλύτερο για σένα και για μένα.

...είναι που μπαίνουν μπροστά τα όνειρα και

η πραγματικότητα κάνει πίσω σκυφτή,

με εκείνο το πονηρό βλέμμα "θα ξαναγυρίσω".

Μη φύγεις, μη φύγεις.

Κάτι σαν δύναμη, κουράγιο και υπόσχεση.

Σου τάζω σαν παιδί άμα μείνεις κι ακούσεις κι αγαπήσεις.

Πάρε το δύσκολο το δρόμο, όπως παλιά,

που ήμασταν μικροί και ήρωες και σώζαμε τον κόσμο.

Τώρα σώσε τον εαυτό σου.

Μη φύγεις, μη φύγεις!

Στάσου δυο λεπτά και γύρνα πίσω, εκεί που γνωριστήκαμε.

Τι μου 'χες πει, θυμάσαι;

"Είσαι μοναδική" σε μια μοναδική στιγμή.

Έτσι είναι τα όμορφα, μια φορά συμβαίνουν κι είναι εύθραυστα.

Θυμώνουν σαν τους γυρνάς την πλάτη.

Εύθραυστες είναι όλες οι ισορροπίες μου μαζί σου.

Μη φύγεις, μη φεύγεις...

Κλαίνε τα μάτια μου και η ψυχή 

και οι φωτογραφίες μας και καθετί δικό μας.

Είναι οι φωνές που μου τρυπάνε το μυαλό 

"καλύτερα" και "άσ' τον" και "κοίτα τον εαυτό σου".

...μισός εαυτός και τραγούδια σου αιώνια θα τον συνοδεύουν.

...ξέρεις κάτι; Φύγε.

Δεν θα περιμένω, θα υπομένω σιωπηλά 

και θα ρίχνω κραυγές στη θάλασσα τους χειμώνες.

Κι αν γυρίσεις, είσαι για πάντα δικός μου.

Τόλμα.