Η εποχή των Μουσών-ων

Έβρεξε. Πάλι. Τόσο νερό που έριξε τον τελευταίο μήνα, σε έκανε να πιστέψεις ότι είσαι σε άλλη χώρα, ίσως σε κάποιο τροπικό μέρος και ο Ήλιος έμοιαζε πολύ μακρινός πλανήτης. Γιατί σε όλους φέρνει μια μελαγχολία η βροχή, μια διάθεση για ρομαντζάδα και καταστάσεις με πολλή υγρασία; Εκείνη η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα κι ανυπόφορη μυρωδιά από το χώμα λίγο πριν αρχίσει να βρέχει, η ανακούφιση με το που αγγίξουν οι πρώτες σταγόνες το έδαφος και η αγκαλιά που θέλουν όλοι όταν το σπίτι τρίζει από τα μπουμπουνητά. Σου δημιουργεί συναισθήματα κι οι εικόνες πλάθονται μπροστά στα μάτια σου. Δεν είναι δύσκολο να φανταστείς κολλημένα ρούχα πάνω σε μουσκεμένα σώματα, φιλιά με γλώσσα, βόλτες χέρι χέρι κάτω από το ψιλόβροχο και το ειρωνικό χαμόγελο των ερωτευμένων προς τον ουρανό σε κάποιον εξοργισμένο Θεό κάθε που αστράφτει και βροντάει... Καταστάσεις για νεο-ρομαντικούς και παλαιο-βυζαντινούς που κρυφά πιστεύουνε στις Μούσες -κι οι Μούσες δεν κάνουν εξαιρέσεις ανάμεσα σε όσους ξέρουν να νιώθουν τη βροχή. 


Τι γίνεται όταν δεν είσαι ερωτευμένος; Ζηλεύεις δυνατά και προσπαθείς κάτι να νιώσεις, γράφοντας για τη βροχή και την εποχή των μουσώνων.