Ανευθυνότητα

Κι ύστερα από αμέτρητα βυθισμένα ξενύχτια
στην αλκοόλη και τις αναμνήσεις,
όλα σου τα δροσερά καλοκαίρια
θα περάσουν μπροστά από τα μάτια σου
και θα πειράξουν τις μικρές ρυτίδες 
που ντύνουν τα λακκάκια από το χαμόγελό σου.
Η καρδιά σου θα φτερουγίσει με τα νιάτα
-τι ωραία, τι χαρά, τι ξεγνοιασιά!-
και θα σκουπίσεις κρυφά
το αλμυρό νεράκι από τα αυλάκια
στο κάτω βλέφαρο,
θα το πιεις σαν κοινωνία
-οι θύμησες είναι κόκκινο γλυκό κρασί,
βάλσαμο για κείνους 
που στα νιάτα τους αμάρτησαν
και τώρα πια διάγουν
τον ήρεμο βίο,
όχι από επιλογή
ούτε από ανάγκη της ψυχής,
αλλά από επιβολή των ευθυνών
που φέρνουν οι πρώτες άσπρες τρίχες.
-Αχ και να 'μουν πάλι ανεύθυνος!
Όχι γελαστός, όχι ευτυχισμένος
ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ.


(Διαβάζεται ακούγοντας αυτό.)