Η θρησκεία, ο έρωτας κι η τέχνη.

25 Οκτ 2011

| | |
Είδα μια εικόνα κι από μπροστά της μικρή φωτιά, έκαιγε το καντηλάκι. Ποιος προσεύχεται πια; Ο απελπισμένος ή ο πιστός; Ο απελπισμένος στην κρίση και ο πιστός πάντα. Όπως και να ‘χει, ο σκοπός επετεύχθη: το μικρό μαγαζί μένει όρθιο εδώ και χρόνια και ο μαγαζάτορας ανταποδίδει τα κέρδη. Φωτισμένος εκείνος, φωτισμένο και το μαγαζάκι στα σκοτάδια.

Είδα μια εικόνα και μέσα της μικρή φωτιά, που ολοένα φούντωνε. Ζευγάρι που κοιτάζεται στα μάτια, μοιράζεται βλέμματα και πιάνεται απ’ το χέρι για να ανέβει την ανηφόρα. Μάλλον αυτοί το έχουν πιάσει απ’ τα μαλλιά το νόημα… Είναι μικρή η ζωή με μεγάλους, όμως, χειμώνες και η ανάγκη για δυο ζεστά χείλη, δυο ζεστές αγκαλιές είναι τεράστια. Είναι δωρεάν και για πάντα θα είναι. Αχ, μόνο να το καταλαβαίνατε και να σκορπούσατε αλλού τα χαρτονομίσματα και τα νομίσματα.

Είδα μια εικόνα χίλιες λέξεις που ξεστόμιζε. Ζωγράφιζε την ανεκτικότητα, τη μοναδικότητα, την απλότητα και πολλά ακόμα –ητα. Μέσα σ’ έναν άδειο βουβό κάποτε χώρο, χόρευαν έργα ανθρώπων θαυμαστά. Και εγώ άναβα-έσβηνα τα φώτα, για να μπορέσουν κι άλλοι να δουν αυτό που είδα και θα βλέπω, ελπίζω, μέχρι να πεθάνω. Ολότητα μέσα στα χρώματα.

Παζλ εικόνων καθημερινά και λίγο λίγο βρίσκω νόημα και καταλαβαίνω τι δουλειά έχω εγώ εδώ, μέσα στον κόσμο, μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο, μέσα σε σένα. Ορίζομαι, καθορίζομαι και ενεργητικά καθημερινά. 
Όποιος και να ‘σαι, σ’ αγαπώ.





0 λόγια από περαστικούς: