Βίωμα.

Το μωρό: εγώ και αυτό. Ο τιμωρός: εμείς και αυτός. Η μάνα: εμείς, αυτός και αυτή.

Μέσα στη μανία και το ουρλιαχτό, είναι η σιωπή. Υπάρχει και δυναμώνει με το κλάμα της μάνας. "Φτάνει" και "ντροπή" και "σας παρακαλώ" και χέρια να πηγαινοέρχονται. Ανεβοκατεβαίνουν με λύσσα και το ζώο κάθεται ανήμπορο. Εγώ και αυτό και αυτός...το πραγματικό ζώο. Ξερίζωμα κι αληθινός πόνος. Η μάνα να μαζεύει τα σπασμένα και τα βρεγμένα. Έβρεχα το κρεβάτι μου από ανάγκη, από φόβο, κι αυτό το ίδιο έκανε. Με κοίταξε στα μάτια και για ένα μακρύ δευτερόλεπτο ενωθήκαμε. Τα βιώματα ενώνουν, όχι τα χέρια...τα χέρια με βία.

Όταν μεγαλώσεις, θα σε πάρω να φύγουμε από δω.