Κεριά

Του µέλλοντος οι µέρες στέκοντ' εµπροστά µας
σα µια σειρά κεράκια αναµένα-
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Οι περασµένες µέρες πίσω µένουν,
µια θλιβερή γραµµή κεριών σβυσµένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόµη,
κρύα κεριά, λυωµένα, και κυρτά.

∆εν θέλω να τα βλέπω· µε λυπεί η µορφή των,
και µε λυπεί το πρώτο φως των να θυµούµαι.
Εµπρός κυττάζω τ' αναµµένα µου κεριά.

∆εν θέλω να γυρίσω να µη διώ και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραµµή µακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν.

Κ.Π. Καβάφης