Η επόμενη Τρίτη

-Ναι, αύριο μπαίνουμε στην κλινική και τη Δευτέρα 8.30 το πρωί είναι προγραμματισμένη η εγχείριση. Την Τρίτη, πρώτα ο Θεός κι αν όλα πάνε καλά, θα βγούμε.


Δεν είναι περίπλοκη η εγχείριση που θα κάνει ο μπαμπάς μου. Επιτέλους παραμέρισε το φόβο του και θα την κάνει. Φοβάται, το βλέπω στα μάτια του και τις αγκαλιές που μας κάνει την τελευταία βδομάδα. Μισεί τα νοσοκομεία. Αν η Τρίτη γινόταν να έρθει αυτόματα, αναίμακτα και χωρίς πόνο, τώρα, σήμερα, το επόμενο λεπτό, θα το ήθελε ευχαρίστως. Κι εμείς μαζί του.


Εμείς δεν φοβόμαστε. Εγώ δεν φοβάμαι. Κλίνω το ρήμα, για να το πιστέψω. Και το πιστεύω.


Την Τρίτη έχω μάθημα. Ένα μάθημα, το αγαπημένο μου αυτό το εξάμηνο, που έχει αναβληθεί ουκ ολίγες φορές από απρόβλεπτους παράγοντες, που μάλλον τείνουν περισσότερο στο προβλέψιμο τελευταία. Αν όλα λειτουργούσαν κανονικά στο Πανεπιστήμιο, δεν θα είχα καμία αμφιβολία πως το μάθημα της Τρίτης και της κάθε Τρίτης θα γινόταν στο γνωστό μέρος τη γνωστή ώρα. Αλλά όχι. Πάμε από αναβολή σε αναβολή και η αναβολή έγινε συνήθεια και κανόνας. Τίποτα δεν είναι σίγουρο πια.


Η Νεφέλη με τον Luke έχουν αρκετό καιρό σχέση, πάνω από χρόνο νομίζω. Αυτή φίλη φίλης, από Καρδίτσα, νομικάρια, αυτός μισός Αυστραλός μισός Άγγλος, τον γνώρισα σήμερα. Ήρθε από την άλλη άκρη του κόσμου (κυριολεκτικά) για να δει το κορίτσι του, όπως έχει κάνει αρκετές φορές κι η Νεφέλη, για να δει το αγόρι της. Τι είναι 18 ώρες ταξίδι όταν αγαπάς;


-Nice to meeting you Luke!
-Yeah, me too! Come here, με αγκάλιασε με χαμόγελο.
-You ‘re definitely gonna see him again. He’s staying until next week, μου είπε η φίλη μου.


Ο Luke θα είναι εδώ την Τρίτη.


Όταν βλέπεις πως είναι δυνατόν να κρατήσει μια σχέση από τόσο μακρινή απόσταση, τότε η πιθανότητα να έρθει η επόμενη Τρίτη γίνεται γεγονός. Γιατί, πολύ απλά, δεν γίνεται να μην έρθει η επόμενη Τρίτη.



Αφιερωμένο στους φίλους που βγήκαμε και γελάσαμε απόψε, και στον μπαμπά μου.