Η μνημη, η μνημη, η μνημη...

Οσο περναει ο καιρος, τοσο και ξεμακραινουν οι μνημες και επουλωνονται οι πληγες. Περιεργα οντα εμεις οι ανθρωποι. Λεμε κατι τη μια στιγμη και την επομενη το εχουμε ξεχασει. Επιλεκτικη μνημη.
  Να μετανοεις, να μη μετανιωνεις. Αν μετανιωνεις, παει να πει οτι δεν εισαι ευτυχισμενος ή οτι εισαι απληστος. Δεν αλλαζεις και δεν σωζεις τιποτα ετσι! Μα αν μετανοησεις, σωζεις την ψυχη σου.Να μετανιωσεις λοιπον, επειδη δεν μετανοησες. Η σωτηρια της ψυχης ειναι πολυ μεγαλο πραγμα...
  Να αγαπας ο,τι δεν σε σκοτωνει, αλλα σε κανει πιο δυνατο. Μ'αυτο τον τροπο θα σωσεις και το κορμι σου. Να λατρευεις την μοναδικοτητα του σημερα, το λιγο της στιγμης και το αγνωστο του αυριο. Ετσι θα καταφερεις να ξεπερασεις τους φοβους σου, να γειανεις γρηγοροτερα τα τραυματα σου και να γνωρισεις τους εχθρους σου.
  Τιποτα δεν ειναι τυχαιο. Ολα συμβαινουν για καποιον λογο. Κι αν δεν πιστευεις στη Μοιρα, πιστεψε στο Θεο. Πορευσου με τη σιγουρια και τη σοφια του παρελθοντος στο παροδικο τωρα και αφεσου στην αγκαλια του μελλοντος με τα πιο σιγουρα βηματα. Μαθε σιγα-σιγα να εκτιμας τις πληγες σου. Σημαδια ειναι και αυτα, που αφηνει ο Θεος για να ακολουθησεις.
  Κι αν τελικα ξεχασεις ολα τα αλλα, κρατα μονο αυτο: σημαδια ειμαστε κι εμεις σε τουτο τον ομορφο κοσμο, το μεγαλο, που συντομα θα ξεχαστουμε. Δεν αξιζει να πληγωνομαστε απο πραγματα μικρα.