Η Ιουλιέττα που έπεσε απ' το μπαλκόνι

Ένα άγριο ξημέρωμα, σαν όλα τ' άλλα

μια παρέα μεθυσμένων παιδιών

έσπαγε πλάκα και καπό αυτοκινήτων.

Ζήτησα προσοχή και αυτοί γέλασαν μαζί μου.

Πλησίασα και φώναξα, μα μετατράπηκαν

σε πάθος και ορμή οι κραυγές μου!

Κάποιος έπεσε πάνω στα χείλη μου τρεκλίζοντας

και κάγχασε καθώς με κοίταζε στα μάτια.

Έπειτα πέταξε δυο λέξεις σα μαχαίρια:

"Καλύτερα να σταματήσουμε όλο αυτό"...

Μέθυσα αυτή τη σπάνια νηφάλια στιγμή

κι έπεσα στην παγίδα.

Έσφιξα ό,τι πολυτιμότερο είχα μπροστά μου

κι απάντησα θετικά στην περιπέτεια.

Καβάλησα με χάρη τη μηχανή

του απομηχανής δικού μου Διονύσου

και λάτρεψα όλες τις ατέλειες του ταξιδιού

πριν καν αυτό αρχίσει...

Ήθελα απλά να γίνω η πριγκίπισσα

του γαλάζιου πρίγκιπα των δρόμων

που δεν δίσταζε να οδηγάει

μεθυσμένος από έρωτα!